Translate

20 abr 2012

Home dunha muller

Baixo o mesmo pelo
e coa mesma aura
que dan o caracter
e a presencia,
pero aínda así,
nigunha era ela...

¿Cómo decirlo?

Ella es una sonrisa desdibujada por las lagrimas;
de una vida triste, de una infancia para ser olvidada
es una mirada siempre melancólica, sincera y viva alternada a ratos.

Tan cerca y tan lejos

Estás más cerca de lo que nunca pediría.
Tan cerca,
que tu mano aveces toca la mía
y se levanta una ligera brisa en mis cercanías
cuando respiras;
tan cerca,
y aún así tan lejos

El viento

El viento ríe, llora y canta.
Hacía mucho tiempo que no lloraba
y bastante que no reía,
aunque no pasa el tiempo si no canta.